Finland (zuid en midden)

Beste mensen,

Zojuist heb ik eerst alle reacties gelezen bij het vorige verslag en zag dat sommige ervan al van 9 dagen geleden dateren. Het is erg leuk om die te lezen. Ik was er erg nieuwgierig naar en lees ondermeer dat ik onderweg een koffieadres heb misgelopen. Maar tot vandaag had ik geen gelegenheid om op internet te komen. En dat het nu wel is gelukt heb ik te danken aan het aardige meisje op de receptie van de camping waar ik nu sta die voor alles mijn vraagbaak is en ook op het idee kwam om naar de bibliotheek te gaan voor internetgebruik, waar ik nu dus ben.

Maar laat ik in chronologische volgorde van start gaan. Na 9 dagen is er weer veel te vertellen.

Met enig weemoed heb ik de Baltische Staten vorige week zondag verlaten. Ja, inderdaad, met wat weemoed. Er is daar nog zoveel te zien en te doen. Ik heb alleen maar iets gezien van de omgeving waar ik doorheen kwam en in percentages uitgedrukt van wat ik dan heb gezien van dat land is dat erg laag. Maar deze tocht leent zich er niet voor om lang op dezelfde plaats door te brengen. Ik moet daar keuzes in maken.
Ik maak onderscheid in 'fietsdagen', waarbij ik overigens steeds om mij heen blijf kijken en dagen waarbij ik ergens wat langer blijf. Deze laatste dagen hebben ook een praktisch nut. Enerzijds heb ik dan de gelegenheid om internet te bedienen, eventuele zaken op orde te brengen waar ik op andere dagen niet aan toen kom, zoals de was en een wat uitgebreidere fietsonderhoudsbeurt, maar ook om mijn lichaam wat rust te gunnen en eventueel te herstellen. Ik werk er steeds naartoe om daar de zondag voor te gebruiken, ook al omdat dit het meest praktische is omdat op deze dag nogal wat winkels en zo zijn gesloten die ik onderweg nodig heb. Maar dit lukt niet echt.

Ik heb geen vast schema voor deze reis, maar bedenk steeds wat mij nog te wachten staat en daar plan ik een beetje op. De komende weken worden voor mij de weken waar ik geen duidelijk beeld van heb. Eind deze week ga ik de bergen in en het is heel afhankelijk van de omstandigheden hoe dan de voortgang zal zijn. Ik ben van nature al geen klimmer en met mijn beladen fiets schiet het sowieso al niet op. Ik redeneer vervolgens heel simpel: Valt de voortgang tegen, moet ik wat meer inspanning leveren. Valt de voortgang mee, kan ik mij hier en daar wat extra fietsloze dagen permiteren. Ik weet nu al waar ik dat dan ga doen.

Ik zit nu in de hoofdstad van Lapland: Rovaniemie. Tot gisteren heb ik ruim 4.500 km gereden. En volgens de campingbaas is het nog 660 km naar de Noordkaap.

Maar ik wijk wat af. Ik verliet dus de Batische Staten. Dat ging met de ferry naar Helsinki. Het was gelukkig mooi weer, dus ik had geen last van zeeziekte. Bij sommigen is het bekend dat ik daar nogal snel last van heb. Ik heb zelfs een keer problemen gehad op de pont tussen Maassluis en Rozenburg!
Op zich is die ferry al een heel avontuur. De winkel bleek voor driekwart te bestaan uit een drankafdeling. In Finland liggen de prijzen voor alcohol wat anders en veel Finnen maken gebruik van de ferry om hun eigen voorraad wat aan te vullen. De rederij is hen daar redelijk behulpzaam bij en denkt met hen mee. Om te voorkomen dat klanten zich een breuk tillen aan de dozen drank is voor weinig geld een opvouwbaar steekwagentje te krijgen in de winkel. Daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt en steekwagens vol drank verlaten de boot. Ergens begrijp ik het nog steeds niet, want de prijzen zijn niet zo laag. Heineken was in de aanbieding en een blikje van 330 cc kostte 2,50 Euro. Dozen tegelijk werden op de steekwagen geladen.

Maar op een gegeven moment meerde de ferry af in Helsinki. Ik was benieuwd wat dit op fietsgebied zou betekenen. Ook hier rekening houden met de enorme snelheidsverschillen zoals ik dat aan de andere kant van het water was gewend? Of de inhalende vrachtwagens die je op een 2-baansweg tegemoet komen omdat je geacht word om op de halve meter rechts van de streep te rijden? Nou, laat ik kort zijn: niets van dit alles. Zijn de Baltische Staten alleen geschikt voor de meer ervaren buitenlandfietser, Finland is voor iedereen geschikt. Dat komt door de fantastische infrastructuur die voor fietsers is toegepast. Vrijliggende fietspaden te over en vooral fietstunnels op plaatsen waar je deze zelf niet zou verwachten. Het is een lust om daar gebruik van te maken. Niet overal is dit al toegepast - ik moest nog geregeld gebruik maken van andere wegen - maar niet iedereen doorkruist dit land van zuid naar noord.
Er staan alleen geen richtingborden op de fietspaden, maar met wat fantasie kom je heel ver. In ieder geval tot de plaats waar ik nu ben.

Helsinki heb ik maar zo spoedig mogelijk verlaten. Ik was het stadsgewoel een beetje zat na die dagen Tallinn. Ik wist dat er 60 km ten noorden van Helsinki een spoorwegmuseum ligt en was van plan om daar eventueel een dag voor uit te trekken. Op weg naar de camping, op 15 km afstand van dat museum, besloot ik om eerst even langs te gaan om de openingstijden te bekijken. Dat bleek een goed besluit geweest te zijn, want de dag erop was hij gesloten. Derhalve heb ik het museum meteen bezocht. Het viel mij wat tegen. Een dag speciaal voor dit museum was teveel geweest. Ik was in anderhalf uur uitgekeken en ben toen naar de camping gefietst.

De campings die ik in dit land heb aangedaan zijn stuk voor stuk erg goed. Alles is verwarmd en gebruik van electrisch kookgelegenheid (en soms van de sauna) is inbegrepen, zodat ik mijn benzinebrandertje in dit land nog niet heb gebruikt. Ook bestaat de mogelijkheid om binnen te zitten om te eten en om je zonodig te warmen.

Als hoofdroute naar het noorden koos ik een route via het merenplateau. Het bleek mij deze week dat deze route flink heuvelachtig is en dat dit varieert van 'Utrechtse Heuvelrug' tot 'Ardennen'. De zwaarte van de dag was vooral afhankelijk van de aard van de heuvels waar ik op die dag mee te maken had. En er zaten enorme beklimmingen bij (voor mij althans), waarbij mijn hoogtemeter regelmatig bewees dat ik zo'n 150 tot 200 meter hoger zat dan aan het begin van de beklimming. Maar gelukkig was dit niet steeds zo.

En wat was het weer prachtig de eerste helft van de week in Finland. Dat betekende veel foto's maken en standaard een camping opzoeken aan het einde van de dag.
Mijn fotoverslag vertoont wel enkele hiaten. Op droge dagen ligt het fototoestel gebruiksklaar op mijn stuurtas. Op regendagen zit hij echter droog opgeborgen in die tas. Als ik 3 keer de tas open en dicht doe om het toestel te pakken is de inhoud van de tas ook vochtig. Ik beperk mij dan op die dagen tot het maken van de meest gewenste foto's.

Afgelopen donderdag had ik te maken met een overgangsdag wat weer betreft. Tijdens mijn start op die dag regende het en was het 12 graden. Dat is een normale temperatuur aan het begin van de dag en over het algemeen wordt het in de loop van de dag wat warmer. Die dag echter niet. De wind wakkerde aan en kwam pal uit het noorden. De regen werd steveriger en wat bijzonder was: de temperatuur liep terug. Het was aan het einde van de ochtend 4 graden bij een stormachtige wind en harde regen. De gevoelstemperatuur was vele graden lager.
Het lastige was dat ik daar niet goed op voorbereid was. Kleding die ik eventueel onderweg nodig kan hebben zitten in een tas aan mijn voorwiel, maar mijn warme jack en mijn winterhandschoenen zaten onderop in een achtertas omdat ik niet had verwacht dat ik deze nodig zou hebben die dag. Maar toen ik onder mijn regenjas alles had aangetrokken wat ik voorhanden had bleef ik ook goed warm, met uitzondering van mijn handen.
Het viel mij nog mee dat de teller op die dag op 106 km uitkwam. Veel keuze was er overigens niet, want de onderlinge afstanden tussen dorpen en steden worden hier steeds groter. Een alternatief die dag was eventueel geweest om om te draaien naar waar ik vandaag kwam. Maar ja, dat doe je niet zo snel.
In de lokale krant die ik die avond onder ogen kreeg zag via de pictogrammen van het weerbericht dat er een lagedrukgebied in Lapland lag. Dat betekent standaard een wind uit het noorden, afkomstig van de IJszee, en veel regen of sneeuw. Windkracht 8 en 3 graden. Dat klopte dus wel aardig. De volgende dag zou het nog erger worden, namelijk windkracht 9. Maar daar zaten ze naast, want die dag vielen er alleen maar buien, soms met hagel en ik schat de kracht van de noorderwind niet harder dan 6, hoogstens 7, zodat ik die dag wat gemakkelijker dan de dag ervoor fietste en 158 km kon overbruggen.

Toen ik gisteren in Rovaniemie aankwam heb ik gekozen voor de camping. Het was droog en ik was de hotelletjes een beetje zat. Op een camping beleef ik het land intenser. Het wordt bijvoorbeeld niet meer donker en dat merk je niet in een hotel. In de Baltische Staten merkte ik al dat de nachten korter werden. Deze duurden ongeveer van 22 tot 4 uur. In Finland werd ik een keer wakker en dacht dat het ochtend was omdat het schemerde. Toen ik later naar de tijd keek was het half twee. In de krant zag ik dat in deze plaats de zon om middernacht onder gaat en om 2 uur weer op komt. In die tussentijd wordt het ook niet meer donker en blijft het schemeren. Leuk om zelf te ondervinden.

Ik kom hier ook voor de rendieren. Eergisteren zag ik een verdwaalde mij op de weg tegemoet lopen en gisteren ontmoette ik een hele kudde. Ik heb er foto's van kunnen maken, alhoewel ze niet echt meewerken. Auto's zijn ze kennelijk gewend maar als je als fietser stopt rennen ze weg.

Op de camping waar ik nu sta is ook een Deense fietser aangekomen. Ik heb nog niet met hem gesproken omdat ik hem niet zag. De campingbaas vertelde dat hij ook op weg is naar de Noordkaap en afgelopen donderdag, toen het zo slecht weer was, is aangekomen. Hij kwam rond middernacht verkleumd aan en de nachtwaker heeft toen het kantoor voor hem geopend en hem daar de rest van de nacht laten doorbrengen om weer op temperatuur te komen. Ik ben benieuwd naar zijn verhalen en vooral naar zijn plannen.
Hij was de 2e fietser tijdens de hele rit die ik heb gezien. De andere was onderin Finland. Dat was een jonge Fin, die lopend met zijn fiets aan de hand een helling beklom. Hij was ook naar de Noordkaap, vertelde hij, maar dacht erover om zijn plannen te wijzigen. Ik denk dat dat verstandig is. Hij was al 5 dagen onderweg en toen ik hem sprak zat hij op 200 km vanaf zijn woonplaats Helsinki.

Finland lijkt uit een groot bos te bestaan. Bosbouw is een belangrijk middel van bestaan. Ik zag continue vrachtauto's met boomstammen passeren.
Het is leuk om een verandering in de bossen te constateren op de verschillende breedtes. Eerst waren de bossen vol met veel ondergroei, verschillende soorten loofbomen en naaldbomen, en in de buurt waar ik nu ben is van de loofboom alleen de berk overgebleven, zijn de bomen in hoogte gehalveerd en is er nauwelijks meer sprake van ondergroei. Ik ben benieuwd wanneer ik de boomgrens bereik.

Ik moet nu bijna stoppen met mijn verslag. Het blijkt niet mogelijk te zijn om nog een periode te claimen. Een beetje jammer, want ik heb nu het gevoel dat ik wat aan het afraffelen ben.
Ik had nog willen vertellen dat de Finnen ontbijten met griesmeelpap met veel jam er doorheen en over het onderhoud van mijn fiets, wat een voortdurende bron van aandacht is in de huidige omstandigheden.
Maar daar heb ik geen tijd meer voor.
Ook het bijplaatsen van de foto's gaat niet lukken. Ik zal kijken of er nog een andere mogelijkheid is elders, maar als er niets bij staat zal ik de volgend keer beginnen met het plaatsen van wat foto's bij dit verslag.

Met veel groeten vanuit (nu nog) een heel koude Rovaniemie.

Cor.