Noorwegen (het zuiden)

Beste mensen,

Inmiddels ben ik er weer aan gewend geraakt dat het ´s-nachts donker is. Elke dag dat ik naar het zuiden fiets betekent een verlenging van de tijd dat het donker is. Ofschoon dit verschijnsel mij al lang bekend is, is het leuk om dit zelf te ervaren.

Maar voor ik verder ga met mijn verslag, eerst iets anders:
Hoog genoteerd in de top 10 van de meest aan mij gestelde vragen tijdens deze reis, is de vraag hoeveel lekke banden ik inmiddels heb gehad. Steeds moest ik de vragensteller teleurstellen: ´Sorry, nog geen een. Ook niet bijna´.
Vanwege deze belangstelling denk ik dat het goed is om uitgebreid aandacht aan dit onderwerp te besteden.
Sinds vorige week is er verandering gekomen in deze situatie in de vorm van een klapband. Een klapband ontstaat over het algemeen doordat de buitenband het begeeft en de binnenband kans ziet om door het ontstane gat naar buiten te komen. Daar kan hij niet tegen en klapt uit elkaar. Het geluidsvolume is afhankelijk van de bandenspanning en aangezien die van mijn banden op ongeveer 6 atm. staat, was ik meteen weer alert toen dit plaats vond.
Het prettige van een klapband is dat je meteen weet waar je aan toe bent: Zowel de binnen- als de buitenband kan je bij het grofvuil plaatsen.
De klapband kwam niet helemaal onverwachts. Al 2 dagen voelde ik een licht hobbeltje in een van de banden tijdens het rijden op glad asfalt. Deze was zo licht dat ik niet eens met zekerheid kon vaststellen door welke band dit werd veroorzaakt. Dit hobbeltje kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt doordat er een steentje vastzit op het loopvlak of doordat er een beschadiging is ontstaan in de buitenband, bijvoorbeeld door het schampen van een scherp voorwerp. Ik was al 2 keer van de fiets gegaan om de oorzaak op te zoeken en had ook 's-avonds de banden nauwgezet onderzocht, maar kon niets ontdekken. Maar kennelijk heb ik toch een beschading over het hoofd gezien.
Omdat het heftig regende tijdens deze gebeurtenis ben ik doorgewandeld naar een boerderij en heb de banden in de garage vervangen. Dit heeft bij elkaar ongeveer 2 uur geduurd omdat ik al die tijd aan de praat werd gehouden door het Noorse echtpaar dat daar woonde, wat ik overigens helemaal niet erg vond. Het was gezellig, met koffie erbij en na afloop een emmer warm water met zeep om mijn handen te wassen.
Tot zover het onderwerp 'lekke banden'.

Tijdens de voorbereidingen van deze reis had ik in Noorwegen een route uitgezet die vanaf de Noordkaap helemaal langs de kust liep tot in het zuiden toe. Hierbij zou ik dan ondermeer Kristiansund, Bergen, Stavanger en Kristiansand aandoen en een totaalbeeld krijgen van de hele kust van dit land. Maar tijdens diezelfde voorbereidingen kwam ik tot de conclusie dat deze route te hoog gegrepen was. Ik kon mij niet voorstellen dat ik na het bereiken van Trondheim nog voldoende tijd zou hebben voor het laatste zware traject langs de kust en koos vanaf Kristiansund voor een route waarvoor ik wel voldoende tijd zou hebben.
Maar tijdens het fietsen van de kustroute van het vorige verslag heb ik dit onderwerp besproken met een Noors echtpaar die ik een paar dagen lang steeds ontmoette en afkomstig waren uit Bergen. Mede aan de hand van hun informatie kwam ik tot de conclusie dat het rijden van dat traject toch mogelijk was binnen de tijd die ik nog had en heb ik besloten om - overeenkomstig mijn eerste plan - toch de kust te blijven volgen.

Na twee dagen rust te hebben genoten vlakbij Trondheim vertrok ik twee weken geleden in zuidwestelijke richting. Het rijden van deze route langs de kust kan op meerdere manieren worden ingevuld. Er liggen veel eilanden en eilandjes voor de kust en deze zijn te bereiken via veerboten. Er kan op sommige trajecten ook worden gekozen uit een route die iets meer landinwaarts ligt. Dan omzeil je daar het veelvuldig gebruik van de veerboten en daardoor voorkom je veel oponthoud. Ook is een combinatie mogelijk en als het fietsen helemaal niet meer lukt kan je zelfs hele gedeeltes overslaan door de langeafstandsveerboten te nemen. Kortom: voor iedereen is er een route te vinden in dit gedeelte van Noorwegen.

Ik koos ervoor om vanaf Trondheim in grote lijnen de E39 te volgen. Dat wil zeggen dat ik deze weg als uitgangspunt nam en zoveel mogelijk de rustige wegen eromheen volgde. Vaak was dat de 'oude E39' die nu alleen door plaatselijk verkeer wordt gebruikt. Maar ik volgde ook andere wegen die de goede kant op gingen.
Het volgen van deze wegen bracht mij op prachtige punten.
De tweede dag bereikte ik Kristiansund. Er wordt onder de toeristen veel bekendheid gegeven aan het bestaan van de Atlanterhavsvegen, een weg die een aantal eilandjes met elkaar verbindt. Deze weg ligt ten zuidwesten van Kristiansund.
Ik ben daar geweest en heb over deze weg gefietst. De weg bestaat uit een combinatie van dammen en bruggen die deel uitmaken van een doorgaande weg. Ik vond eerlijk gezegd de website over dit stuk weg indrukwekkender dan de werkelijkheid. Dat komt waarschijnlijk omdat ik de Afsluitdijk, de Zeelandbrug en de Deltawerken ken. In vergelijking daarmee is de Atlanterhavswegen een klein project.

Na een paar moeizame dagen vanwege de hoogteverschillen die overbrugd moesten worden en na het nemen van diverse veerboten deed ik vervolgens Bergen aan. Ik heb in deze stad een paar rondjes gefietst. Het is een stad die heel erg in trek is bij toeristen.
Vanaf deze stad heb ik in grote lijnen het Noorse gedeelte van de Noordzeefietsroute naar het zuiden gevolgd. Deze fietsroute is enkele duizenden kilometers lang en loopt van Bergen naar Kristiansand in Noorwegen, langs de kust van Denemarken, Duitsland en Nederland tot Hoek van Holland en van Harwich naar het noorden in Engeland en over de Shetlandeilanden. Ik heb niet alle weggetjes gevolgd omdat sommige ervan niet verhard waren en niet te berijden waren vanwege het slechte weer. Maar het mooie van dit soort routes is dat je steeds en overwachts op de mooiste plekken komt.
In deze route zijn een paar veerboten opgenomen. Een ervan, die van Skudeneshavn naar Randaberg (vlak bij Stavanger), vaart maar 4 keer per dag. Ik had hier geen rekening mee gehouden, maar gelukkig kwam ik op een gunstig moment aan bij deze veerboot.

Ten zuiden van Stavanger is het tot Egersund vrij vlak. De hoogteverschillen bedragen op dit gedeelte niet meer dan enkele tientallen meters. Dit gedeelte van Noorwegen heeft een agrarische functie en ik kwam veel boerderijen, maar ook tuinderijen tegen die gebruik maken van de zanderige grond voor de teelt van ondermeer peen.
Vanaf Egersund ziet het er vervolgens weer heel anders uit. Het landschap bestaat tot Flekkelfjord alleen uit rotsen en fjorden en via wegnummer 44 moesten er 3 cols worden genomen. Landschappelijk gezien is dit een heel mooi gedeelte maar om te fietsen was het best wel pittig.

Tussen Flekkelfjord en Kristiansand verloopt de Noordzeeroute heel grillig om enkele fjorden heen. Hierdoor worden nogal wat kilometers gemaakt zonder dat je echt opschiet naar de eindbestemming. Daarom heb ik ervoor gekozen om vanaf Flekkelfjord de weg met het nummer 461 te nemen, die vrij direct naar Kristiansand leidt.
Deze laatste fietsdag in Noorwegen was een van de zwaarste die ik heb gehad in dit land vanwege diverse lange hellingen van 9 en 10% die in deze weg zitten. Zonder bagage zijn deze al lastig om te nemen. Maar de laatste 30 km van deze weg was een feest. De hellingen waren genomen en ik kon bijna freeweelend doorrijden tot enkele kilometers voor Kristiansand.
Deze dag was een waardig afscheid van een land dat veel indruk op mij heeft gemaakt en waarin ik afgelopen weken ongeveer 3.500 km heb gefietst. Afscheid van het land van fjorden, van kale door de natuur gepoleiste rotsen, van tunnels, van veerboten en van bruggen, van middernachtzon, van visserij en alles wat daarmee betrekking heeft en van al het andere dat je zelf moet hebben gezien en beleefd om te begrijpen wat dit land te bieden heeft.

Ik heb overigens vastgesteld dat ik in Noorwegen ten minste 150 km in tunnels heb gereden. Precies weet ik het niet. In het begin fotografeerde ik de ingang van elke tunnel met de bijzonderheden op het bord. Met deze foto's kom ik ruim aan de 100 km. Maar op een gegeven moment ben ik gestopt met foto´s maken, want er kwamen te veel tunnels voor en het nieuwtje was er na verloop van tijd een beetje af.

De dag erop heb ik in alle vroegte de veerboot genomen naar Hirtshals in Denemarken. Na aankomst ben ik naar mijn broer en schoonzus gefietst die met hun kinderen in dit land vlakbij de stad Viborg wonen. Hier blijf ik dit weekend om a.s. maandag afscheid van hen te nemen vanwege de start van het laatste gedeelte van mijn reis.

Voor de variatie heb ik het weer maar voor het laatst bewaard. Ik zwengel dit onderwerp toch maar weer aan omdat het weer de afgelopen weken in belangrijke mate invloed heeft gehad op het verloop van dit gedeelte van de tocht. Kort samengevat komt het erop neer dat ik vanaf Trondheim tot aan Kristiansand geen enkele droge dag heb gehad. Er zaten wel een paar heel mooie en zonnige dagen tussen met overdag temperaturen van ongeveer 24 graden, maar dan had het in de ochtend geregend en / of regende het 's-avonds of 's-nachts. De regen varieerde van een lichte regen tot een hoosregen die urenlang duurde waardoor ik 's-morgens niet kon vertrekken of 's-middags vervroegd moest stoppen om in aanmerking te kunnen komen voor een hutte. Het droog krijgen en houden van de uitrusting werd een uitdaging op zich. Maar ik kan zeggen dat ik de route die ik wilde fietsen vrijwel helemaal heb gevolgd. Ik kwam door de regen wel een dag later in Stavanger aan, waardoor de vrije fietsdag van die week verviel.

De regen veroorzaakte ook een ander effect, namelijk het ontbreken van andere fietsers op de route die ik volgde. Ik heb mij steeds afgevraagd waar die waren gebleven, maar na verloop van tijd bleek mij dat veel van hen bij regen op de plaats blijven waar zij op dat moment zijn in de hoop dat het snel droog wordt. Eventuele achterstanden kunnen vervolgens worden ingelopen door een veerboot te nemen met een wat verdere bestemming.

Eenmaal in Denemarken aangekomen heb ik geen regen meer gezien. Sterker nog: het is al 2 dagen prachtig zomerweer met een stralende zon aan de hemel.

Zo, dit is het weer voor deze keer. De volgende keer volgt het verslag van het laatste deel van mijn tocht.


Met vriendelijke groet,

Cor.