Duitsland 2 en Polen, eerste verslag

Beste mensen,

Hierbij het 2e verslag. Deze zal niet zo lang worden, want ik zit bij mensen thuis, bij wie ik momenteel onderdak heb, 20 km voorbij Pilsa in Polen. Ik ben er namelijk vandaag uitgeregend en geonweerd. Deze mensen boden mij een overnachting met ontbijt aan, toen ik bij hen aanbelde vanwege het weer. Ik had het slechter kunnen treffen. Een eigen kamer met douche. Ik heb zojuist mijn was gedaan en alles hangt te drogen.
Wat foto's betreft, die hebben jullie nog te goed. Die 2 van de vorige keer waren tests, maar toen was mijn tijd opeens op en er stond iemand te wachten om mijn plaats in te nemen.
De computer waar ik nu aan zit heeft een ontzette trage internetverbinding. Ik houd het daarom bij een kort verslag, zonder foto's.

Waar waren we gebleven. Ik had na 4 dagen de Harz bereikt. Ik hoor het jullie al zeggen: We hebben de Harz gemist in je verslag. Klopt. Die heb ik ook gemist. Die 4e dag was namelijk zo slecht dat ik nauwelijks kon zien waar ik was. Ik volgde de route en daar bleef het bij. Het zicht was misschien 500 meter en dan heb je geen mooie vergezichten. Ik voelde alleen aan mijn benen dat ik deze omgeving had bereikt en zag het op de kaart.
Zoals gezegd heb ik op de vrije fietsdag daarna de stoomtreinen bekeken. Daar ga ik jullie ook nog wat van laten zien bij een volgende gelegenheid.
De dag erop, zaterdag, 8 mei, ben ik met goed weer vertrokken. Het bijzondere was: Er stond geen wind. Dat voelde vreemd aan, een dag zonder tegenwind.
Bij Quendinburg heb ik een museumspoorlijn bezocht. Er stond een stoomlok klaar die 20 minuten later vertrok.
Bij dezelfde stad ben ik van de R1 afgeweken en heb (inderdaad Robert) de route van de HBKH in tegenovergestelde richting gevolgd. Het punt was alleen dat ik daarmee de regelmatige overnachtingadressen achter mij liet. Om 14.00 uur had ik er 110 km op zitten en toen moest ik kiezen uit een camping die daar lag of nog 90 km doorfietsen voor de volgende. Ik koos voor de volgende camping, want het reed lekker.
Voor deze keuze zal ik overigens wel vaken komen te staan. Dan hangt het van de omstandigheden af wat ik doe.
Bij een supermarkt vlakbij Belzig, waar ik de R1 weer oppikte, kocht ik mijn avondeten en ontbijt. Zoals vaker had ik daar aanspraak, nu van een vrouw van ongeveer 35 jaar. Ze was erg belangstellend en toen ze vroeg waar ik heen ging en de landen achtereenvolgens opnoemde, riep ze spontaan dat ik daar veel te oud voor ben. Ze schrok er zelf van en ik heb zelden iemand in zo'n tempo rood zien worden. Ik heb haar gezegd dat dat misschien ook anderen denken, maar dat zij de eerste is die dat tegen mij zegt. Was toch wel grappig.

Toen ik die camping zag ben ik meteen doorgefietst toen ik er een blik op wierp. Dat was niets. De volgende camping was Camping Himmelreich, vlakbij Potzdam. Een fantastische camping, bestuurd door "Die Mama". Binnen een minuut werd mij al een biertje aangeboden. De volgende morgen kwam ik nauwelijk weg vanwege de belangstelling. Het werd dan ook pas 11.00 uur toen ik richting Berlijn vertrok.
Die zaterdag overigens, was tot dan de lichtste dag die ik had, ondanks de 220 km. De afstand zegt niet altijd alles van de zwaarte van een tocht.

In Berlijn was het even slikken. Half Berlijn liep, wandelde, sjokte, liep hard, liet zijn hond en/of kinderen uit, fietste, skate en 's-middags kwamen daar ook nog de barbequers bij die op weg waren naar de gunstige plek. Het was mooi weer en het was het feest van Europa. Er was heel veel toerisme met braderie en kermisachtige activiteiten. Het trok mij daarom niet om de stad zelf in te gaan en het bleef bij een bezoek aan de Brandenburger Tor (foto de volgende keer) en de Muur.
Ik ben meteen doorgegaan naar de eerste camping voorbij het centrum en ontmoette daar twee Berlijners die een rondje rond Berlijn aan het kanoen waren. Elke dag een bepaalde route van ca. 40 km en overnachten op een camping. De totale tocht duurde een week. Heel leuke gasten, samen gegeten en koffie gedronken.

Afgelopen maandag, 10 mei, was het weer als vanouds: tegenwind. Ik volgde de R1 route tot aan de Poolse grens. Het waren opvallend goede wegen en fietspaden. Heel prettig gefietst.
's-Middags bereikte ik Polen via een plaats die ik vergeten ben op te schrijven. Het was daar enorm druk met vooral vrachtverkeer. Ik volgde in grote lijnen de R1 route, die ook door Polen loopt, naar de eerste camping, waar ik 1 van de 3 gasten was.

Dinsdag had ik weer zo'n dilemma: een rit die dag van 85 km of ruim 220 km. Ik had Polen al ervaren als heel zwaar vanwege de beklimmingen, dus het werden er 85. En nog was het een zware dag.
Ik overnachtte op een camping met een Nederlandse eigenaar en waar ik de eerste klant was van dit seizoen. We hebben gezellig gepraat bij de koffie.

Vandaag begon de tocht met vrij goed weer. Het heuvelachtige landschap liet ik achter me en ik kon eindelijk wat regelmatig door blijven fietsen zonder elke keer weer aan een nieuwe beklimming te moeten beginnen. Tot de middag liep het goed, toen begon het te onweren. Gelukkig een stuk achter mij. Maar: De rest staat aan het begin van dit verslag.

Vandaag ontmoette ik ook nog de 76 jarige Jozef Kaczmarczyk toen ik aan het pickniquen was. In 15 minuten tijd zijn we vrienden geworden. Hij fietst namelijk ook (dit jaar al 3000 km) en vroeger door Europa. Ik kreeg van hem als herinnering een literblik perziken.

Waar ik afgelopen dagen ook aan heb gedacht was aan alle reacties voordat ik vertrok. Ik had iedereen ingelicht dat ik een paar maanden weg zou zijn. Je kan dat beter gewoon zeggen, vond ik, voordat er allerlei misverstanden gaan ontstaan. Maar wat een reacties kreeg ik terug, in de vorm van telefoontjes, kaartjes persoonlijke wensen, emails, zowel op mijn werk als bij mij thuis. Geweldig. Ik ben er nog van onder de indruk.

Ik realiseer me dat ik het vooral heb over het fietsen zelf. Ik zie ook nog wat hoor! Voor het eerst in mijn leven heb ik in het wild kraanvogels gezien. Ik zag afgelopen dagen legio ooievaars op nesten, in het veld, overvliegend. De veldleeuwerik blijft maar zingen, ook op dagen dat je van de weg spoelt van de regen. Heel veel herten, een vos met zijn buit. Ik word bijna tureluurs van de koekoeken die ik constant hoor. Fantastisch!!
Ook zag ik gebouwen in voormalig Oostduitsland die ik niet kon plaatsen. Midden in weilanden stonden een soort flatgebouwen. Ze blijken van de Russen te zijn geweest toen die hier nog kwamen.

Ik stop er nu mee. Ik wil de mensen niet te lang ophouden.
Het valt overigens niet mee in Polen om internet te vinden. Maar als ik wat vind lezen jullie weer wat van me.

Met vriendelijke groet,

Cor.