Duitsland, het eerste gedeelte

Beste thuisblijvers,

Hier is-ie dan: het lang verwachte eerste verslag. Laat ik meteen maar zeggen wat mij de afgelopen dagen het meest heeft beziggehouden: Het weer. Ik had kleding en andere voorzieningen bij mij voor boven-de-poolcirkel. Daar kan je bepaalde temperaturen en omstandigheden verwachten die het rechtvaardigen om een warme jas, winterhandschoenen, thermo-ondergoed, wind- en waterdichte sokken en zo mee te nemen. Nou, ik heb alles al nodig gehad en ik ben nauwelijks vertrokken.

Maar laat ik bij maandag beginnen. Zoals jullie hebben gelezen ben ik maandagochtend door het hele gezin uitgezwaaid. 6 km verderop, bij Den Hoorn, werd ik vervolgens opgewacht door een delegatie van mijn werk. En bij Waddinxveen stond Gerard mij op te wachten om een stukje mee te fietsen. Een heel leuke start op zo'n manier.

De rit ging rechtstreeks naar Lopik, waar mijn schoonzus Wil met koffie en appeltaart op ons zat te wachten. Hoort ook bij de leuke start.

Het weer was maandag niet goed. Een stevig windje uit het noorden, koud en regenachtig.

Na Lopik ging het naar Wijk bij Duurstede. Daar hebben Gerard en ik na een warme soep te hebben gegeten, afscheid genomen en ben ik verder gegaan. Ik volgde zoveel mogelijk de Rijn tot aan Arnhem.

Hoe oostelijker ik kwam, hoe slechter het weer werd. Ik had een B&B-adres in de Achterhoek, maar die was mij toch te ver. Door het slechte weer en de wind schoot ik minder op dan onder andere omstandigheden gebeurd zou zijn.

De eerste overnachting vond plaats op een boerencamping. Daar kwam ik aan toen het 10 minuten droog was.

Ik was niet de enige op die camping, maar mede gezien de temperatuur van 8 graden, lieten de andere kampeerders zich nauwelijks zien.

De volgende dag werd ik vroeg gewekt door de haan die besloten had om die dag om 04.30 uur op te staan. Een uurtje later ben ik ook opgestaan. Het was in ieder geval droog.

Na vertrek bleek de wind uit het noordoosten te komen. Dat betekende tegenwind, en niet weinig ook. De wind was stevig en erg koud. De thermometer wees eerst 5 en later 10 graden aan, maar het voelde veel kouder aan. Dat is toch lastig fietsen. Je moet constant in beweging blijven om warm te blijven.

Ik volgde in Duitsland de R1 route naar de Poolse grens. Dat is een bewegwijzerde langeafstandsfietsroute vanaf Arnhem. Ik permiteerde mij echter om sommige gedeeltes af te snijden of anders in te vullen. De gekozen wegen waren verkeersluw, maar dat was soms wel erg ver doorgevoerd. Je rijdt daarom best wel eens met grote omwegen.

Maar: de route zelf is fantastisch. Inderdaad verkeersluw en via allerlei plaatsen en wegen die je niet zelf kan vinden. Ik heb ervan genoten.

Mijn doel was de camping bij Munster. Dat was de eerste camping die te vinden is langs de route. Vanaf de grens is dat 100 km via de R1. Toen ik daar aan kwam was deze afstand aanmerkelijk korter doordat ik wat had ingekort.

Op de camping ontmoette ik een Nederlands echtpaar die ook via de R1 waren komen fietsen. Zij stonden daar een paar dagen en maakten tochtjes in de omgeving, om daarna weer terug naar huis te gaan.

De derde dag brak aan. Ik was die nacht een keer wakker geworden om de rits van mijn slaapzak wat dichter te doen vanwege de temperatuur. Ik heb een slaapzak (mummy-model) waarvan het etiket aangeeft dat hij geschikt is voor temperaturen tot 5 graden onder nul. Voor mannen. Voor vrouwen geschikt tot het vriespunt. Daar zit kennelijk verschil in.

In ieder geval: Toen ik de tent uit ging, bleek het te vriezen. IJs op de tent, gras wit, auto's bevroren. De slaapzak heeft zijn diensten goed bewezen. En ik had de bovenzijde nog niet eens dicht, dus had nog een paar graden over.

Leuk om te weten als je naar het noorden gaat. Alleen had ik niet verwacht dat op de 3e dag al te ondervinden.

De buren kwamen na verloop van tijd ook de tent uit. Zij bekenden dat ze de nacht hadden doorgebracht, gekleed in complete fietsuitrusting. (Daarnaar gevraagd: zonder schoenen en helm.) Vervolgens in de slaapzak gekropen en een fleecedeken er overheen. Zij hebben kennelijk geen slaapzak tot 5 graden onder nul!

Een koude start in de ochtend betekent over het algemeen mooi weer. Dat klopte ook deze keer, maar alleen die wind. Die bleef maar uit het noordoosten komen. De hele dag heb ik daar tegenop gebokst. De enige keren dat ik de wind niet voelde was in de bossen en achter de huizen.

De R1 gaat niet alleen over mooie geasfalteerde wegen, maar ook over allerlei andere wegen waar je in theorie over kan fietsen. Grintpaden, vastgereden zandwegen en zo. Meestal zijn het kleine stukjes als overbrugging, maar soms zijn het hele einden die je hebt af te leggen. Voor de echte kilometervreters is dit niet prettig, maar voor de vakantie ideaal, omdat je over prachtige gebieden komt.

Het eerste stuk in Duitsland is Munsterland. Licht glooiend en heel goed te fietsen. Soms iets meer glooiend, maar nog geen problemen.

Daarna komt het Teutoburgerwald. Die bereikte ik rond de middag op de derde dag. Woensdag dus. In dit Wald is geen overnachtingsmogelijkheid, dus ik moest kiezen: wel of niet de overtocht die middag. Het werd wel, want het was zonnig weer (maar niet warmer dan 9 graden).

Ik heb die middag genoten. Van de omgeving, van het fietsen zelf, ook van de beklimmingen en de afdalingen. Zelfs die zandwegen en alles wat daar op leek vond ik niet erg. Het is een absolute aanrader om daar te fietsen en de route van de R1 nauwgezet te volgen. Ik ben er in het Teutoburgerwald geen meter vanaf geweken.

Ik heb daar heel veel foto's gemaakt. Maar het plaatje op de foto is toch niet wat ik zelf heb meegemaakt. Als ik een foto bekijk moet ik teruggaan naar het moment waarop hij is gemaakt en dan beleef ik dat moment opnieuw.

Ik overnachtte op een camping aan de Weser. 's-Nachts begon het te regenen. Ik had het al gehoord: de verwachting was: erg veel regen, harde noordoosterwind en koud.

Alles hiervan klopte. Ook de temperatuur. Het kwam die dag niet boven de 6 graden.

Ik volgde de R1 weer, zoals gebruikelijk. Maar die zandpaden waren niet te berijden. Het lastige is dat je nooit precies weet wanneer ze eraan komen. Je zit er op en hebt dan geen alternatief. Veel uren heb ik hier over gedaan, soms niet sneller dan 10 km per uur.

Op een gegeven moment ben ik van de route afgeweken, vlak voor een natuurgebied. In dat gebied liggen de zand- en grintwegen voor de hand en daarom heb ik een omweg gemaakt over de doorgaande routes. Bovendien was het voor mijzelf nodig om snelheid te kunnen maken vanwege mijn lichaamstemperatuur. Je kan dan nog zo goed gekleed zijn, maar een hele dag zware regen met een harde koude wind maakt je toch koud, tenzij je constant in beweging bent. En dat laatste lukt niet op die alternatieve wegen. En ik wilde graag tot aan Wernigerode komen.

De laatste 30 km heb ik dus lekker door kunnen fietsen en in Wernigerode aangekomen heb ik een pension opgezocht. Dat vond ik beter dan een overnachting in de tent.

Vandaag heb ik Wernigerode bezichtigd. Dat wil zeggen: de fiets staat binnen bij het pension en ik ben lopend (met stijve spieren van gisteren) de stad in gegaan. De stoomtrein genomen naar Brocken. Dit is een heel bekende stoomstreinroute voor kenners. Op het eindpunt van de baan bleek het gisteren te hebben gesneeuwd! De sneeuw lag er nu nog.

Een prachtige dag. Bovendien regende het vandaag nauwelijks, maar het blijft wel koud.

Zo, dat was het in vogelvlucht. Momenteel zit ik ruim 600 km van huis en morgen vertrek ik richting Berlijn. Ik weet niet wanneer ik daar aankom. Dat soort details zie ik onderweg wel.

Tot het volgende verslag.

Met vriendelijke groet,

Cor.

Zo en nu kijken hoe ik een paar foto´s kan toevoegen. Als er niets staat is het niet gelukt.