De terugreis

Beste mensen,

De zondag was heel prettig bij de Deense familie en was de enige rustdag tijdens deze oefentocht. Maandag waren broer en schoonzus speciaal op hun eerste vakantiedag vroeg opgestaan om mij te kunnen zien vertrekken. Na het gezamenlijke ontbijt zat ik rond 07.30 uur op de fiets.

De weersomstandigheden waren heel anders dan op de terugreis. Op zondag had een omslag plaatsgevonden. Alleen de wind was als vanouds: tegenwind doordat deze was gedraaid naar het zuidwesten.
Na enkele uren begon het te regenen. De eerste druppels luidden het begin in van een terugreis die in het teken stond van regen en in de loop van de week ook harde wind. Maar de eerste dag viel de hoeveelheid regen relatief mee, maar dat wist ik toen nog niet.
Het voordeel van regen ten opzichte van de extreme warmte van de dagen hiervoor is dat ik ernaar weet te handelen en in ieder geval in staat ben door te fietsen. Maar ook hier zitten grenzen aan, zoals verderop zal blijken.
Ik koos voor de terugreis weer de route van de Jutland Route, door het midden van Jutland. Alleen paste ik op bepaalde punten deze route zelf aan om te grote omwegen en grintwegen te vermijden. Vooral met de regen had ik hier weinig behoefte aan.
Bij Billund, naast Legoland, had ik mijn tweede en laatste lekke band van deze tocht. Er stak een mooi glassplintertje doorheen.
In de loop van de middag werd het weer droog.

Op de gemeentelijke camping in Vojens zette ik de tent op en dook er vroeg in om het verslag van de Tour de France van die dag te horen via de Wereldradio. Hier heb ik niet veel van gehoord omdat ik – zoals gebruikelijk tijdens deze tocht – na enkele minuten al onder zeil was. De timer op de radio deed steeds goed werk.
Midden in de nacht begon het te regenen. Mij realiserend dat de was hing te ‘drogen’ aan mijn fiets, zette ik de fiets onder een afdak. Net weer in slaap, begon het te onweren en viel de daarbij behorende hoeveelheden regen. Gelukkig viel het meeste water naast de tent en bleef de kern van het onweer op enige afstand. Het hield alleen erg lang aan en pas tegen de ochtend werd het droog. Hierop verplaatste ik alles, inclusief tent, naar de ruimte onder het afdak om in ieder geval de bagage droog te kunnen inpakken.

De dinsdag kenmerkte zich door veel buiendreiging. De hele dag door zag ik buien komen en gaan, maar had er zelf niet al te veel last van. In tegenstelling tot de wind, want die werd steeds steviger.

In mijn gekozen route zijn er trajecten zonder mij bekende campings of andere overnachtingsmogelijkheden, zonder hier nogal veel om te moeten rijden. Het stuk voor Gluckstadt is zo’n traject. Het was al na 18.00 uur toen ik in Gluckstadt arriveerde. Ik dacht dat hier een camping was, maar dat bleek een parkeerplaats voor campers te zijn. De jeugdherberg zat vol. De dichtstbijzijnde camping lag niet op mijn route en daardoor besloot ik eerst de Elbe over te varen (mooie tocht van ca. 20 minuten) en aan de andere kant door te fietsen naar een mij bekende camping op ca. 25 km afstand. Dit werd de grootste dagafstand van deze hele tocht, namelijk 233 km.

Het mooie van de dag erna waren de imposante onweerswolken die vanaf een uur of 11 in grote getale op mij af kwamen. Dat is het voordeel van de wind tegen: De wolken komen je tegemoet. Enorme zwarte wolken waar tientallen bliksemflitsen uit kwamen zag ik aankomen. Enorme regenzuilen hingen er onder. Sommige passeerden links van mij, andere rechts, maar ik zat er ook regelmatig middenin.
Voor onweer heb ik veel respect en zoek ik een onderkomen in een boerenschuur, onder een luifel, in een bushokje of wat er maar te vinden is. Meestal was ik op tijd, een enkele keer net niet. Tijdens dit schuilen was ik getuige van enorme windvlagen waarbij takjes van de bomen werden gerukt en regenval die de straten en wegen in korte tijd veranderden in kleine beekjes. Na de bui was het meteen weer droog en stapte ik op de fiets, totdat de volgende bui zich aandiende.
Op deze manier bracht ik de middag door. Een bijkomstigheid was dat deze streek aan winkelsluiting doet tussen 12.00 uur en ca. 14.30 uur. Hier had ik niet op gerekend en zat pas om 15.00 uur aan mijn lunch.

Tijdens de terugreis heb ik veelal op de fiets gegeten. De weersomstandigheden nodigden niet bepaald uit om aan een bankje te zitten, of het was erg onpraktisch vanwege de wind en nattigheid.

Hoe dichter ik bij Nederland kwam, hoe harder het leek te gaan waaien. Ik had gedacht dat ik weer ouderwets een bepaald tempo kon gaan aanhouden nadat ik de laatste heuvels in Noord Duitsland achter mij had gelaten. Maar de wind en regen zorgden ervoor dat ik, eenmaal aangekomen in Nederland, soms blij moest zijn als ik de 20 á 21 km kon halen. Eigenlijk wel begrijpelijk met al die windvangers aan mijn fiets.
Vanwege deze wind besloot ik de Flevopolders op de terugweg te mijden en koos ik een route via de Veluwezoom met enige luwte tussen de bomen. De laatste overnachting was op een camping bij een boer, iets boven Nunspeet, om de volgende morgen met regen en bij een temperatuur van 12 graden wakker te worden.
Dit was tijdens de tocht de enige ochtend dat ik geen koffie kon maken. Nadat ik in de tent de tassen had ingepakt, daarna de tent zelf had ingepakt, begon het laatste traject naar huis.
Pas bij Harmelen kon ik mijn regenjas uittrekken. Via de Reeuwijkse Plassen reed ik naar Waddinxveen, waar ik op uitnodiging van Gerard en Thea bij hen op koffie met appeltaart (met slagroom) werd getrakteerd.
Op vrijdag, 10 juli, even na 18.00 uur was ik weer thuis, waar de tafel voor mij gedekt stond!

Deze thuiskomst was het einde van de oefentocht van 15 dagen, waar ik met heel veel plezier en voldoening op terug kijk en waar ik met name mijn vrouw Lies hartelijk voor bedank vanwege de geboden mogelijkheid. De doelstelling van deze tocht was gericht op het onderzoeken van de fysieke en logistieke mogelijkheden.
Om volgend jaar zo min mogelijk voor verrassingen te komen staan had ik tijdens deze tocht een extra moeilijkheidsgraad ingebouwd door de dagafstanden te vergroten en door zoveel mogelijk gebruik te maken van campings. De route stond in grote lijnen vast, zoals dat ook volgend jaar het geval is, maar tijdens deze rit zelf moest ik de details invullen, zoals de te kiezen wegen en de lengte van de trajecten.
Het weer, zowel op de heen als terugreis, zorgde boven de zelf gekozen moeilijkheidsgraad voor een extra moeilijkheidsgraad, namelijk constante tegenwind, hitte en regen. Hier ben ik niet ontevreden over, omdat ik nu weet wat ik aan kan onder deze omstandigheden. Bovendien zal ik volgend jaar sneller kiezen voor andere overnachtingsmogelijkheden.
Een paar logistieke dingen zal ik aanpassen voor volgend jaar.

De tocht duurde 15 dagen. Hiervan heb ik 14 dagen op de fiets gezeten waarbij ik 6 maal met een veer een water ben overgestoken, 2 maal een stukje met de trein heb gereisd omdat de brug niet was opengesteld voor fietsers, 1 maal ben overgevaren van Goteborg naar Denemarken en de steden Kopenhagen en Goteborg heb bezocht. Totaal heb ik 2.491 km gefietst.
De afstand van de familie in Denemarken naar huis was 945 km welke ik in 5 dagen heb afgelegd.

Tot zover de statistische informatie. Niet alleen kijk ik terug op een goede tocht vanwege de doelstelling, maar ook vanwege de tocht zelf. Ik had doorlopend een ‘vakantiegevoel’ en heb van elke minuut genoten. Ook tijdens de regen en de hitte. Ik zocht de rustige wegen op en genoot van de omgeving. Ik heb sinds jaren niet meer zoveel leeuweriken horen zingen en allerlei vogels, zoals ooievaars en andere dieren gezien. Ook de mensen waren over het algemeen steeds vriendelijk en ik Denemarken en Zweden werd ik een aantal malen aangesproken met: “You are welcome, sire!” als ik in contact kwam met iemand. Andere verkeersdeelnemers waren veelal heel voorkomend en gaven mij voorrang terwijl ik daar geen recht op had.
Kortom, ik sluit het verslag van deze oefentocht af met een heel positief gevoel.

Tot volgend jaar.


Met vriendelijke groet,

Cor.


Alles is aan te fietsen
Als je maar op tijd vertrekt!

Randonneur